SRPSKI PRAVOSLAVNI EPISKOP EPARHIJE SREMSKE VASILIJE, SREMSKI KARLOVCI

Nedavno je Pokrajinski sekretarijat za obrazovanje AP Vojvodine, sa Zoltanom Bunjikom na celu, promenio zvanicni praznicki kalendar Republike Srbije sto je u Pravoslavnoj eparhiji sremskoj i Srpskoj pravoslavnoj Bogosloviji Svetog Arsenija Sremca u Sremskim Karlovcima izazvalo zgrazavanje i konsternaciju. Naime, radi se o tome, da po Zoltanovom kalendaru, vec u petak, 1. novembra (na dan kad pisemo ovo pismo), na rimokatolicki praznik Svi Sveti nece se drzati nastava ni u jednoj skoli u Vojvodini. Dakle, deca i omladina, svih veroispovesti, morace, prisilno, da praznuju taj praznik. Zimski raspust po ovom kalendaru, pocece koji dan ranije od uobicajenog pocetka. Pored Dana svih svetih, praznovace se i “bozicni blagdani” (Badnjica i Bozic) cije ce proslavljanje trajati do 6. januara, pa ce pravoslavni Bozic, moguce, biti, radni dan?

Ovaj akt ne mozemo tumaciti drugacije nego kao akt nasilja, kao cin krsenja najelementarnijih ljudskih prava i sloboda – verskih sloboda, kao cin raspirivanja verske mreze i netrpeljivosti, kao politicki pritisak na pravoslavne vernike i vernike drugih verskih zajednica u Vojvodini da prihvate uniju sa Rimom. To se zove politicka pomama da se “zakonskim” sredstvima, u ovom slucaju necasnim i ruznim, mladim vernicima drugih veroispovesti, jednim zamahom pera, primoraju na preveravanje u akciji prozelitizma.

Ovom dogadjaju prethodila je, pre nekoliko dana, emisija na TV Novi Sad, u kojoj je predsednik Skupstine Vojvodine, gospodin Nenad Canak, Srpsku pravoslavnu crkvu nazvao “klerofasistickom organizacijom”. Posle ove izjave kao nabedjeni klerofasisti, a po “zakonskom” delovanju Zoltana Bunjaka pripadnici drugorazredne veroispovesti, mi se u Vojvodini, vise ne osecamo slobodno i sigurno, pa cemo od Svetog arhijerejskog sinoda, republickih i saveznih organa vlasti, OEBS-a, Saveta Evrope, Evropskog parlamenta, Svetskog saveza crkava, Saveta bezbednosti i Ujedinjenih Nacija i svih drugih evropskih i svetskih organa i organizacija traziti da nam obezbede slobodu rada i delovanja primerenu evropskim i svetskim standardima. U ovome cemo biti uporni i istrajni sve dotle dok na ovim prostorima ne zamru i poslednji zvuci ratnih talambasa i njihovih podsticaja. Zna gospodin Canak, koji vec odavno radi na rastakanju srpskog verskog i nacionalnog bica, drzava Jugoslavije i Srbije, da je Pravoslavna crkva, kako rece jednom Milan Kasanin, bila najsigurnija zastita od denacionalizovanja Srba u Austrougarskoj i Turskoj, zna da je Srpska crkva bila ona sila koja je za naseg robovanja drzala na okupu srpski narod, da je Srpska patrijarsija izvrsila onu ulogu koju su imale na Zapadu apsolutne monarhije – da je stvorila srpsku naciju, izvrsila duhovno ujedinjenje srpskog naroda. Istina, njemu, kao bezbozniku, ne dolazi na um da je religiozna misao u istoriji svih naroda, starija i jaca od svake druge misli, pa i od politicke, zato puca po Srpskoj pravoslavnoj crkvi iz svih raspolozivih oruzja.

Pitamo se, sada, posle svih izliva, nicim izazvane, mrznje i blata kojim se na Srpsku pravoslavnu crkvu bacao gospodin Canak, ko je klerofasista u Vojvodini – Srpska pravoslavna crkva ili, mozda on? Pocinju li to novi progoni Pravoslavlja pod naletom lokalnih Nerona-Neroncica, Brozove i Hortijeve unucadi? Zar novoproglaseni praznicki kalendar u Vojvodini nije oblacenje dece i omladine u hablit druge vere i to na pocetku i izvoru zivota? Sta ce reci na ovo vise od milion izbeglica i kolonista i njihovih potomaka u SR Jugoslaviji ciji su preci srbosedeocima i maljevima bili prevodjeni u rimokatolicizam u toku Drugog svetskog rata? Ko sad raspiruje versku mrznju? Ko sad lupa u ratne trube i udara u ratne fanfare? Ko sada pravi proskripcione tabele? Je li to Srpska pravoslavna crkva ili neko drugi?

Povampiruju li se to stari pokrstitelja i prekrstitelji tipa Stepinca, Sarica i Krunislava Draganovica?

Pitamo gospodina Canka i njegove satrape sta bi se desilo i kako bi se ponasala vecinska veroispovest i vecinska nacija, kad bi on otisao u Liku, rodnu grudu svojih predaka, i tamo pravoslavne praznike proglasio za skolske praznike, a dan rimokatolickog Bozica ucinio radnim danom?

Srpskoj pravoslavnoj crkvi ovakvi nisu potrebi, kao sto joj ne trebaju ni oni sa ove strane koji su bili kada i bilo gde i ma kome ucinili bilo kakvo zlo!

Verujemo da iz ovog nasilja ne stoje vrhovi Rimokatolicke crkve, ni u Jugoslaviji, ni van nje, kao ni obicni verujuci rimokatolicki narod, kao sto verujemo da ce isti naci nacina da izraze svoju indignaciju nad ovim neprimerenim cinom.

Srpska pravoslavna i Rimokatolicka crkva imaju vise nego dobre odnose sto dokazuju brojne komisije koje deluju u njihovim okvirima i koje rade na negovanju bogoslovskog dijaloga i stvaranju raspolozenja za ljubav i razumevanje.

Ucinicemo sve, s nase strane, da ovaj nepromisljeni cin, bar ovde u Vojvodine ne pomuti te odnose.

Pozivamo sve ljude dobre volje da se dostojanstveno ali energicno suprotstave otvaranju fronta medjuverske netrpeljivosti, makar takva nastojanja dolazila i od predstavnika najvisih organa vlasti kao sto je to ovaj slucaj u Vojvodini

U Sremskim Karlovcima,
1. novembra 2002. godine