SAOPSTENJE SVETOG ARHIJEREJSKOG SINODA

ZABRANA BOGOSLUZENJA

Sveti arhijerejski sinod vec duze vreme sa zaljenjem i zabrinutoscu prima na znanje pouzdane informacije da Njegovo Preosvestenstvo Episkop Damaskin, bivsi zapadnoevropski, sa boravkom u Torontu, Kanada, preduzima antikanonske radnje koje ne prilice jednom pravoslavnom episkopu.

Poznato je naime, da je Sveti arhijerejski sabor svojim aktom ASbr. 119/zap. 108 od 17. septembra 1999. godine stavio imenovanom zabranu bogosluzenja u eparhijama van Otadzbine. Obavesteni smo, medjutim, da on nije ispostovao odluku Sabora nego je bogosluzio u nekanonskoj tzv. Beloruskoj autonomnoj crkvi i pri tome cak ucestvovao u rukopolozenju za episkopa rascinjenog bivseg jeromonaha Jovana Purica. Takodje, on se prikljucio nekanonskoj zajednici grckih starokalendaraca gde duze vreme bogosluzi. Pri tome je, i pored nekoliko zvanicnih pokusaja Svetog arhijerejskog sinoda da mu preko Njegovog Preosvestenstva Episkopa kanadskog Georgija budu urucene odluke Svetog arhijerejskog Sabora i Sinoda, izbegao svaki kontakt.

Ono sto jos vise zabrinjava Sveti arhijerejski sinod jeste direktno mesanje Episkopa Damaskina, bez blagoslova nadleznog arhijereja, a i protivno odluci Svetog arhijerejskog sabora, u zivot i rad Eparhije za Ameriku i Kanadu Novogracanicke mitropolije, i podrzavanje grupe ljudi koji svojim radom ugrozavaju jedinstvo Eparhije i potkopavaju jedinstvo i ostvareno pomirenje nase Svetosavske Srpske crkve.

Uz to Sveti arhijerejski sinod odgovorno konstatuje da je Jovan Puric, bivsi jeromonah Gornjokarlovacke eparhije zbog zenidbe lisen svestenomonaskog cina od strane nadleznog arhijereja blazenog spomena Episkopa gornjokarlovackog Simeona; da je imenovani posle toga u Americi pocinio i druge teske kanonske i moralne prestupe, zbog kojih je svojim aktom od 6. juna 1988. godine Mitropolit Irinej tadasnje Novogracanicke mitropolije odlukom Crkvenog suda na sednici od 18. maja 1988. godine odbio da istog primi u svezu svoga klira.