UPOKOJIO SE U GOSPODU EPISKOP ZICKI STEFAN BOCA

U utorak, 4. februara 2003. godine, u 01. cas, u manastiru Zici, se upokojio u Gospodu episkop zicki Stefan Boca.

Vladika Stefan je bio vrstan organizator crkvenog zivota, izuzetno obrazovan profesor bogoslovlja, plodan crkveni pisac i dobar domacin.

Rodjen je 21. avgusta 1916. godine u Munjavi (Jospidol), srez Ogulin, gde je zavrsio osnovnu skolu. Nizu gimnaziju zavrsio je u Ogulinu, sestorazrednu Bogosloviju u Sarajevu, a Bogoslovski i Filosofski fakultet u Beogradu.

Za katihetu u Otoccu postavljen je 1939. godine.

Episkop gornjokarlovacki Sava ga 1940. godine rukopolaze za djakona. Za vreme Drugog svetskog rata proteran je u Srbiju, i vrsio katihetsku duznost u Kragujevcu do 1949. godine.

Godine 1955. postavljen je za profesora Bogoslovije Svetog Save u manastiru Rakovici kod Beograda, a 1958. godine, odlazi u Englesku, gde je sa radom “Hriscansko vaspitanje dece u srednjem adolescentskom dobu” diplomirao na Koledzu Svetog Avgustina u Kenterberiju. Na studijama u Engleskoj zatekao ga je izbor za episkopa dalmatinskog.

Zamonasen je 10. jula 1959. godine u manastiru Rakovici od Patrijarha Germana, a rukopolozen na Petrovdan iste godine od Mitropolita solunskog Pantelejmona. Patrijarh srpski German i Patrijarh antiohijski Teodosije, uz sasluzenje vise arhijereja dve sestrinske crkve, hirotonisali su ga 9. avgusta 1959. godine u Sabornoj crkvi u Beogradu.

Episkop Stefan je upravljao Eparhijom dalmatinskom od 1959. do 1978. godine, i u tom periodu ona je dozivela puno obnovu. Podignuto je 14 novih hramova, obnovljeno 50, u Drugom svetskom ratu popaljenih i porusenih, popunjene su parohije, a svakako vrhunac njegovog rada u Dalmaciji je otvaranje Bogoslovije Sveta Tri Jerarha u manastiru Krki, 1964. godine. Tu je zamonasen veliki broj mladih teologa, od kojih je sada veliki broj arhijereja nase Crkve.

Preveo je sa engleskog jezika klasicno delo Episkopa Nikolaja Vera svetih, katihizis Istocne Pravoslavne Crkve, koje je u izdanju Svetog arhijerejskog sinoda (1970), dozivelo nekoliko izdanja i sluzi kao odlican udzbenik za versku nastavu, kako dece tako i odraslih.

Kao Episkop dalmatinski, fototipski je objavio neprevazidjeno delo svoga pretsestvenika na episkopskoj katedri Nikodima R. Milasa Pravoslavna Dalmacija, iz 1901. godine.

Izdao je, izmedju ostalog, monografiju Manastir Krupa 1317-1967, a zatim o 200-godisnjici smrti priredio spomenicu Dalmatinski episkop Simeon Koncarevic i njegovo doba (1970). Povodom 100-godisnjice osvecenja temelja Dalmatinske Lazarice 1874-1974, objavio spomenicu Dalmatinska Lazarica i pravoslavni Kosovljani.

U Dalmatinskoj eparhiji zaveo je obicaj, a u Zickoj nastavio, da svake godine pred Savindan uputi svestenstvu i vernima poslanicu, sto je kasnije preuzeo Sveti arhijerejski sabor.

Jos kao Episkop dalmatinski objavio je prvu zbirku svojih propovedi pod naslovom Pazimo na vreme (1976). Drugu i trecu knjigu pod istim naslovom, objavio je manastir Zica 1983. i 1987. godine. Episkop Stefan je propovedao, prevenstveno na biblijske teme. Njegove propovedi krasi konciznost i savremeni izraz.

U tron episkopa zickog Vladika Stefan je uveden 23. jula 1978. godine i nastavlja zivu delatnost koju su zapoceli njegovi prethodnici, episkopi Nikolaj, German (potonji patrijarh srpski) i Vasilije Kostic. Ova delatnost je mnogostruka: izdavacka, gradjevinska, propovednicka... Povodomm 800-godisnjice manastira Studenice objavljena je naucna spomenica Osam vekova Studenice.

Episkop Stefan je bio veoma aktivan i priznat u svetskim ekumenskim krugovima. Bio je clan znacajnih komisija Svetskog saveta crkava; ucestvovao je na zasedanju Komisije za medjucrkvenu pomoc u Iverdonu (Svajcarska) i bio domacin istoj Komisiji u Zici. U manastiru Zici je, 1980. godine, organizovao teoloski simposion na temu Propovedanje i ucenje hriscanske vere danas, pod pokroviteljstvom Komisije za svetsko misionarstvo i evangelizaciju pri Svetskom savetu crkava. U Sofiji je 1983. godine, na Svepravoslavnom skupu odrzao predavnje na temu Ekumensko delenje sredstava sa pravoslavnog gledista, a na Misionarskoj konferenciji u Solunu, 1987. godine, takodje je govorio o svedocenju Pravoslavne Crkve u socijalizmu. Drzao je predavanja na katolickoj fondaciji Pro Orijente u Becu.

Kao predsednik Gradjevinskog odbora za podizanje nove zgrade Bogoslovskog fakulteta u Beogradu, svakako je najzasluzniji za uspesan pocetak i zavrsetak ovog posla. Stalni Prosvetni odbor pri Svetom arhijerejskom sinodu vodio je vise godina. Zbog njegovog velikog doprinosa napretku bogoslovskog skolstva, naucnog i izdavackog rada, Bogoslovski fakultet mu je 1988. godine, dodelio titulu pocasnog doktora bogoslovskih nauka.