SAOPSTENJE ZA JAVNOST OHRIDSKE ARHIEPISKOPIJE

(NESLUZBENI PREVOD)

Najnoviji postupci raskolnicke organizacije u Republici Makedoniji, koja sama sebe naziva Makedonskom Pravoslavnom Crkvom, ispod su ocekivanja, cak i najvecih optimista, da ce clanovi Sinoda te raskolnicke organizacije imati bar minimum pastirske odogovornosti, arhijerejske hrabrosti i hriscanske savesti. Umesto da ostave dusepagubni raskol, i shvate da su u krajnje palom stanju, u shizmi sa Bogom, sa svim ostalim Pravoslavnim Crkvama i da u takvu shizmu vode i narod, oni produzavaju da zatvaraju sve dveri koje vode ka Carstvu Bozijem, i to ne samo za sebe, nego zatvaraju dveri i onima koje su uspeli da prevare i odvuku u raskol.

Devetog jula, zakazali su sudjenje Njegovom Visokopreosvestenstvu Mitropolitu veleskom i povardarskom i egzarhu Patrijarha srpskog za sve eparhije Ohridske arhiepiskopije Jovanu. Po njima, nijeod posebnog znacaja to: sto je cela procedura sudjenja potpuno ne kanonska, i sto njihov takozvani sud nema dovoljan broja episkopa da bi sudili (sudilo je 6 episkopa, jedan je bio odsutan, a po Dvanaestom pravilu Kartagenskog Sabora, neophodno je da sudjenju prisustvuje 12 episkopa), sto su sudili, a prethodno nisu urucili optuznicu onom kome su sudili, niti su ga pozovali da se brani; koliko to, da su doneli odluku, konacnu i bez pravo na apelaciju, kako su preneli mediji. Ni rimsko, a ni crkveno i kanonsko pravo ne poznaju sudjenja bez pruzanja mogucnosti optuzenome da se brani. To je bilo moguce samo u tursko vreme, kad te "kadija tuzi i kadija te sudi". Ali, upravo u tome je glavna karakteristika raskola. On se zatvara u sebi i po zakonima pale prirode, gusi su sopstvenome izdahu.

Na kraju, nije toliko bitno ni to sto taj, takozvani sud, nije dao Mitropolitu Jovanu pravo apologije, ni pravo apelacije do veceg Saobora, kako sto Crkva vekovima praktikuje, jer Mitropolit Jovan se niukom slucaju ne bi ni javio na raskolnicki sud, koliko je potresna cinjenica, da ti ljudi, koji su tamo sedeli i sudili Mitropolitu, nemaju nimalo crkvene svesti i savesti o tome da su u raskolu sa celim pravoslavnim svetom, da su bolnesni od shizme koja, u koliko se na vreme ne izleci, redovno prelazi u jeres, a sude i rascinjavaju kanonskog episkopa, koji je u opstenju sa svim pomesnim Crkvama. Po 6-om kanonu II Vaseljenskog Sabora, raskolnicima i jereticima nije dopusteno da podnose tuzbe protiv kanonskih episkopa.

Odluka o rascinjenju Mitropolita Jovana ne moze biti prihvacena od nijedne Pravoslavne Crkve, zato sto je tu odluku donela raskolnicka organizacija u Makedoniji, koja ni dosada nije bila prihvacena od Pravoslavnih pomesnih Crkava. Ta odluka nece nista promeniti niti na teritoriji Republike Makedonije. Mitropolit Jovan je i dosad je bio nazivan: rascinjenim, razvlascenim, detroniziranim, izdajicom, spijunom i ko zna sta jos ne, ali buduci da su sve to lazi, nije ni cudo da posle ove najnovije, kojom je Mitropolit Jovan svrstan u red svetovnjaka i treba da se oslovljava svetovnim imenom, niko ne obraca paznju na to.

Izbor da se ostane u raskolu sa svim Pravoslavnim Crkvama ima velike posledice po bice celog naroda koji zivi u Republici Makedoniji. Raskol je potencijalna shizofrenija i stvara deobe i razdore. Istovremeno, on je gubljenje Bozije blagodati i ne samo sto je dusepaguban, vec je nesrecan i jalov. Ne daje plodove niti u crkvenom, niti u nacionalnom bicu naroda.

Zato je potrebno da se sve duhovno obrazovane licnosti saberu pod blagoslov kanonski priznate jerarhije Ohridske arhiepiskopije i da prime deo odgovornosti u njenom konstituisanju. Drugim recima, da postanu vruci u veri, jer ako ostanu mlaki, Gospod ce ih ispljunuti (Otkr. 3,16).