NOVE KNJIGE O STRADANJU SRPSKE CRKVE

Ovih dana je, u izdanju "Svetigore", Izdavacke ustanove Eparhije Crnogorsko-primorske, objavljena trotomna knjiga jereja Velibora Dzomica "Stradanje Srbske Crkve od komunista". Knjige su objavljene sa blagoslovom Njegovog Visokopreosvestenstva Mitropolita crnogorsko-primorskog G. Amfilohija, a recenzenti su Episkop Atanasije (Jevtic) i knjizevnik Antonije Djuric. Na preko 1300 stranica, uz obilje fotografija i faksimila do sada nepoznatih istorijskih dokumenata, jerej Velibor Dzomic je obradio stradanje 300 srpskih vladika, svestenika, monaha, monahinja i bogoslova, od skoro pet stotina, koje su, u toku i posle zavrsetka Drugog svetskog rata, uglavnom bez sudjenja, ubili komunisti. Vredno je napomenuti da mnogi od njih ni do dana danasnjega nemaju ni groba ni mramora.

Pisuci predgovor za ove knjige Episkop Atanasije (Jevtic) je istakao sledece:

"Pisati o zlocinima komunista znaci pisati Apokalipsu, to jest biblijsku istoriju stradanja naroda Bozijeg i vernih ljudi Bozijih.

Stradanjem je ispunjena sva Biblija, a i sva istorija roda ljudskog, ali nije svako stradanje spasonosno, nego samo ono koje je Boga radi i na pravdi Boga, kako kaze nas pravoslavni srpski narod, koji je kao retko koji narod stradao od komunista. Ima u Svetom Pismu i u istoriji Hriscanstva mnogo primera stradanja Boga radi, Jevandjelja radi, "radi Hrista i Casnog Krsta sa tri prsta", kako to kaze nas pravoslavni Srpski narod. Iz Starog Zaveta dovoljno je navesti (iz 2. knjige Makavejske, gl. 6-7) primer mucenja za veru Boziju Sedam brace Makaveja i njihove Majke i svestenika Eleazara od strane bezboznog paganskog cara Antioha IV Epifana (zvanog i Epiman, tj. manijak, po ludilu i mrznji sto je imao i ispoljavao prema Bogu Istinitom i Bozijim vernicima, a takvi su bili i to isto cinili i nasi komunisti).

U istoriji Hriscanske Crkve verne hriscane i svestenike hriscanske progonili su i mucili mnogi gonitelji, a narocito bezbozni Rimljani, od Nerona do Dekija i Dikolecijana. Nas crkveni Kalendar prepun je imena tih stradalnika i sve-stenomucenika. Posle su tako isto Turci progonili i mucili pravoslavne hriscane i narocito svestenike.

Srpska crkveno-narodna istorija ispunjena je progonima i stradanjima pravoslavnih Srba i narocito srpskih Patrijaraha, vladika i svestenika. Dvojicu srpskih Patrijaraha: Jovana Kantula i Gavrila Rajica i na desetine srpskih vladika, na stotine srpskih Svestenika i narocito Monaha, kao sto je bio djakon Avakum i iguman Pajsije - Turci su mucili i ubili poput nekadasnjih Rimljana i Persijanaca. Engleski arheolog Artur Evans, opisuje (u svojoj knjizi putopisa po Balkanu), kad je u proslom veku prolazio kroz Bosnu, kako je turski pasa, tacnije receno poturica Kulenovic iz Kulen-Vakufa, na konju ulazio u Manastir Rmanj, i jahao rmanjskog monaha, koji ga je morao nositi po stotinu i vise metara na sebi, cetvornoske, i pritom ga tukao mamuzama i kamdzijom.

Primeri komunistickih bestijalnih izivljavanja nad Levitima Bozijim u nasem Svetosavskom narodu, kao sto je mucenje oca jeromonaha Antonija Dragovica iz Zice, svestenika Grgurevica u Celebicu iznad Foce koga su zivog pretesterisali, ili svestenika Delica, izbegloga iz Like od ustaskog genocida, koga su ubili crnogorski partizani i bacili u jamu kod mesta Berisina Luka kod Savnika - samo su neki od primera strasnog martirija (mucenistva) sto su ga bezbozni komunisti, izrodi ljudski i otpadnici covecanski, priredili i sadisticki izveli nad svestenosluziteljima Hrista Boga i Roda Srpskog...